Patron szkoły - Generał Zachariasz Józef Bem

Zachariasz Józef Bem urodził się 14 marca 1794r. w Tarnowie, w  rodzinie mieszczańskiej, jako syn Andrzeja Bema - adwokata Sądu  Szlacheckiego i Agnieszki z Gołuchowskich.

W 1809r., w wieku 15 - tu lat, wstąpił do armii Księstwa  Warszawskiego dowodzonej przez ks. Józefa Poniatowskiego. Ukończył  dwustopniową Szkołę Artylerii i Inżynierii i w randze porucznika wziął  udział w kampanii napoleońskiej w 1812r., walcząc na północnym  skrzydle  wielkiej armii cesarskiej, w korpusie Macdonalda. Wyróżnił się w  czasie obrony twierdzy gdańskiej, obleganej w 1813r. przez wojska  koalicji  antynapoleońskiej, za co został odznaczony krzyżem Legii  Honorowej.

Po utworzeniu Królestwa Polskiego wstąpił do czynnej służby w armii, gdzie powierzono mu wykłady w Szkole Zimowej Artylerii. Równocześnie prowadził doświadczenia nad nowym rodzajem rakiet, tzw. kongrewskich, w celu wykorzystania ich w akcji bojowej. Wyniki badań opublikował w pracy pt. "Uwagi o rakietach zapalających" (1819), w praktyce zaowocowały one utworzeniem w armii polskiej, w 1823r., korpusu rakietników posługujących się wyłącznie bronią rakietową. Wsławił się w bitwach Powstania Listopadowego, gdzie powierzono mu dowództwo 4 - tej baterii artylerii lekkokonnej. Na jej czele zabłysnął brawurową szarżą artyleryjską w zwycięskiej bitwie pod Ostrołęką (25 maja 1831r.), ratując armie polską przed całkowitym pogromem.

Otrzymał wtedy Złoty Krzyż Virtuti Militari, nominację na generała brygady oraz miano "krwawej gwiazdy Ostrołęki". Po upadku powstania razem z większością powstańców wyemigrował do Francji.

W Paryżu związał się z obozem ks. Adama Czartoryskiego. Brał czynny udział w organizacji ruchów niepodległościowych, zabiegał o formowanie legionów polskich. Z tego okresu pochodzi jego praca pt. "Pisma tyczące organizacji legii polskiej".

Po kolejnej publikacji pt. "O powstaniu narodowym w Polsce" dokonał oceny powstania 1831r. dając program przyszłej walki. W okresie Wiosny Ludów przybył do Galicji i we Lwowie próbował stworzyć Gwardię Narodową. Zawiedziony w swych dążeniach udał się do walczącego Wiednia, gdzie otrzymał dowództwo sił rewolucyjnych broniących miasta przed wojskami habsburskimi.

Po kapitulacji Wiednia podążył na ogarnięte powstaniem Węgry, gdzie przywódca powstania Lajos Kossuth powierzył mu naczelne dowództwo armii w Siedmiogrodzie. Po zreorganizowaniu rozbitej armii w błyskawicznej ofensywie (od 23 grudnia 1848r. do 20 marca 1849r.) odniósł szereg zwycięstw nad Austriakami, wypierając ich zupełnie z Siedmiogrodu. Tutaj dokonał największych czynów bojowych swojego życia. Zdobył wielką popularność nie tylko wśród Węgrów, ale i skłóconych z nimi Serbów i Rumunów. Wkrótce po tym nadano mu przydomek "Ojczulka Bema" (Bem Apo), który przeszedł na Węgrzech do legendy. W ostatniej fazie powstania powierzono mu naczelne dowództwo armii węgierskiej. Po upadku rewolucji generał Józef Bem wraz z resztkami wojsk, przekroczył granicę turecką.

W Turcji zdecydował się przyjąć Islam, aby otworzyć sobie drogę do armii tureckiej, spodziewał się bowiem kolejnego konfliktu zbrojnego, który przyczyniłby się do pokonania zaborczych mocarstw i oswobodzenia Polski. Niewiele jednak mógł zdziałać służąc w armii tureckiej w randze marszałka, jako Murad Pasza, gdyż rząd turecki pod naciskiem Austrii i Rosji został zmuszony do rozproszenia emigrantów.

Bem został przeniesiony do Aleppo, miasta położonego na skraju Pustyni Syryjskiej, gdzie wskutek febry zmarł 10 grudnia 1850r. Pochowano go na miejscowym cmentarzu muzułmańskim Dżebel el Isam.