Budynek przy ulicy Zamenhoffa (internat)

Jeszcze w latach pięćdziesiątych XX wieku szkoła  nie posiadała własnego internatu, a był on konieczny z  powodu naboru kandydatów do szkoły ze sąsiednich  województw. W tamtych czasach szkoła rezerwowała  miejsca dla swoich uczniów (40 miejsc) w internacie  przy Zasadniczej Szkole Zawodowej w Żorach. Zatem  uczniowie musieli codziennie dojeżdżać dwadzieścia  kilometrów do szkoły, co nie wpływało korzystnie na  wyniki nauczania, jak również pojawiły się problemy wychowawcze związane z uczniami.

Rok 1959, a dokładniej 26 lipca tegoż roku, zajmuje specjalne miejsce w historii szkoły, gdyż w tym roku oddano do użytku internat przy ulicy Zamenhoffa. Budowę rozpoczęto wiosną 1956 roku. Inwestorów było trzech, co miało ujemny wpływ na przebieg budowy. Internat został oddany do użytku niewykończony. Prace, mimo złożonych przez wykonawcę obietnic, nie zostały skończone do dnia 1 września 1959 roku. Budynek został tymczasowo podłączony do instalacji elektrycznej PKP, ale częste awarie sprawiły, że praca oraz warunki mieszkaniowe były poniżej wymaganego poziomu. Sytuacja ta zmieniała się dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku.

W dniu 1 października 1959 roku w internacie mieszkało 138 wychowanków:

z Zasadniczej Szkoły Zawodowej - 57, w tym dziewcząt - 0

z Technikum Łączności - 50, w tym dziewcząt - 42

z Liceum Pedagogicznego - 28, w tym dziewcząt - 0

z Liceum Ogólnokształcącego - 3, w tym dziewcząt - 3

pan K. Chmiel,
pan Henryk Gutowski,
pan Hensel,
pan Gwiżdż,
pani Grażyna Dawiskiba,
pan Kurzyca.